فرزانه دوستی

سي ترانه روستايي ديگر

خداوندا نمي‌تونم كشم بار/ كشم بار و نرنجونم دل يار/ دل كافر به حال ما بسوزِه/  نمي‌سوزه سر يك جو دلِ يار.

سي ترانه ديگر از مجموعه هفتصد ترانه روستايي كه به همت حسين كوهي كرماني گردآوري و منتشر شده است، به سايت اضافه شد.

اطلاعات بيشتر درباره پروژه شخصي ديجيتال سازي هفتصد ترانه را اينجا بخوانيد.

معنا به مثابه تجربه زیسته

«حضور، موقعیت، ادراک حسی، تعامل، تطبیق، این‌ها شماری از مفاهیم بنیادی هستند که از نظر ما باید برای ترسیمِ دورنمای جدیدی که امروزه سمیوتیک ارائه می‌دهد در نظر گرفته شوند. پژوهش ما که هدف مشخص آن همانا درکِ معنا، به مثابه بُعد حس شد‌ه‌ی هستی-در-جهان ماست، و بر آن است تا مستقیماً خود را درگیرِ جهان روزمره، امور اجتماعی و خود زندگی و تجارب حس شده در آن قرار دهد، بیشتر و بیشتر و به شکل واضحی به سوی ایجاد سمیوتیک تجربه به ویژه، تحت عنوان سمیوتیک اجتماعی حرکت می‌کند. در این قالب، ارجحیتی که به ارتباط بین سطوح متفاوت گفتمانی و در نتیجه به مسأله‌ی تطبیق در عمل و وحدت بین عامل‌ها در ساخت معنا داده می‌شود. این امکان را فراهم می‌آورد تا در سطح اصول کلی ارتباط و همانندی‌های این دورنمای جدید را با جریان پدیدارشناسی تشخیص دهیم»

شبی ز شب‌ها

ای دستاویزم گاهِ شدت
ای امیدم گاهِ مصیبت
ای مونسم گاهِ وحشت
ای تنها رفیق گاهِ غربت
ای سرورم گاهِ نعمت
ای فریادرسم گاه ِ غم
ای رهنمایم گاهِ حیرت
ای ثروتم گاهِ مِسکنت
ای پشت و پناهم گاه ِ درماندگی
ای دست‌گیرم گاهِ بیچارگی

کتاب تیر: مطالعات انتقادی

 "بدون تردید نشانه شناسی، امروز در ایران علمی نوپاست، اینکه بگوییم «نشانه معناشناسی» و یا حتی در سطحی وسیع‌تر و با اولویت دادن به معناشناسی بگوییم «معناکاوی»، هیچ مشکلی را حل نخواهد کرد. گرچه اذعان داریم پیکره مطالعاتی و روش شناسی است که قلمرو نشانه شناسی را از سایر رشته‌ها جدا می‌کند." (ص 71)

PETRICHOR

 واژه هاي وجد،
واژه هاي تخديري ِ حزين
واژه هاي شور و نور و نمك
واژه هاي شعور
واژه هايي كه تن به ابتذال نمي دهند،
واژه هاي مانا، زايا، شكيبا


 

کتاب خرداد: ایزابل بروژ

اسم من ایزابل است. این امر، خالی از شبهه نیست. مسئله‌ی جالبی نیست، آدم اسم خودش را، بنابرعادت، دوست دارد. این اسم تا نیمه از صورتم جدا شده. بعضی وقت‌ها تکان می‌خورد. آن وقت بد می‌خوابم، نمی‌خوابم. در تختخواب پهلو به پهلو می‌شوم. در این اسم چروکیده، پهلو به پهلو می‌شوم

با دستان بسته

خاک گندم‌زار
بر تن سربازان
دست و پاهای تازه رویانید
نفس تازه کرد جنگ
قریه را سوزاند و به راهش ادامه داد
و تو هرگز به من بازنگشتی...

نمایشگاه کتاب تهران

 در نمایشگاه امسال کتاب جدیدی ندارم (کتابهایم در بی‌وقت‌ترین روزهای سال درمیان و در بیات‌ترین شکل ممکن به نمایشگاه می‌رسند)، اما دو کتاب قدیمی ام در نمایشگاه امسال موجود است:

•  فریای هفت جزیره، جوزف کنراد، انتشارات به‌نگار، سالن عمومی شبستان، راهروی 28، غرفه 14
• تئاتربودگی: درباره چیستی و هستی تئاتر، نشر افراز، سالن عمومی شبستان، راهروی 30، غرفه 30

کتاب ِ اسفند: دوشس ِ ملفی

 یک نفر همت جانانه کرده ترجمه نمایشی را به سرانجام رسانده که همیشه دلم می‌خواست ترجمه ش کنم، بس که خوب است:
The Duchess of Malfi

دربابِ مشاهده و ادراک

مقوله‌ی نگارش عموماً پوسته‌ی یک اتفاق را خراش می‌دهد، غروب را می‌بینیم و بعد در خاطره‌نویسی به من من می‌افتیم و «زیبا» می‌خوانیمش درحالی که می‌دانیم خیلی بیشتر از این حرف‌هاست، ولی چیزِ بیشتری نمی توان منتقل کرد، همه چیز خیلی زود از یاد پر می‌کشد.